15 Mart 2008 Cumartesi

KAHVE RENGİ


Öncelikle ve sevinçle ve heyecanla http://www.bursalianneler.com/ un ilk yaş dönümünü, yeni yaşımızı kutluyorum:)

Yeni yaşımızda yepyeni yüzümüzle çıkıyoruz görücüye:) Başarmanın gururuna, yeninin heyecanını katarak devam ediyoruz yolumuza...
İlk adımları attığımız andan itibaren emeği geçen, ilgisiyle beğenisiyle güç veren herkese sonsuz teşekkürler ediyorum kendi adıma...

Yeni yüzümüzün rengarenkliği içinde "Kahve Rengi" kusur kalmasın diye ben de "Köşe Başı"mı ardımda bırakıp kadim dostum kahvemle, yaşantıma kattığı renkle, tatla, kokuyla, keyifle... İçinde barındırdığı paradoksla, cevapsız sorularla, içinden çıkılmazlıklarla devam ediyorum içe dönük yolculuğumu paylaşmaya...

Kahve Renginin ne renk olduğu, ya da kahvenin ne renk olduğuyla ilgili sayısız tartışma bulabilirsiniz internette... Başlı başına çok da sevimli görünmeyen, hakkında iyi laflar edilmeyen bu renk belki de kahve için var sadece!

Kim bilir? :)

Tıpkı tek başıma bir hiç iken durduğum yerle, yanında durduğum, elini tuttuğum kişilerle, yaptığım işlerle bir ifade bulmam gibi...

Kıymetlimin cancağızı, kuzucuklarımın anneciği, annemin-babamın kızcağızı, kardeşlerimin ablacığı, dostlarımın dostu, bu satırların yazanı, olduğum için varlığım anlamlı. Kahvenin Rengi gibi yani...

Bu haftaki yazıma, yani bir yılı devirdikten sonraki ilk yazıma başlamadan önce bundan bir yıl önce Bursalı Anneler web sitesi için yazdığım ilk yazıyı okuma, "Köşe Başı"ma uğrama ihtiyacı hissettim:)

"Daha dün çocuktum, ne zaman anne oldum…
Herkes bu kadar şaşırıyor mu bilmiyorum yaşadığı hayatın akıp gidişine… Sanki ben duruyorum da başkaları büyüyor.
Ben dünkü çocuğum, bana anne diyor iki küçük kuzucuk!…
Bilmiyorum rüya mı, gerçek mi? Kendime döne döne anlarım belki büyüdüğümü…
Birlikte çocuk büyütmek için geldiğim köşede büyürüm belki ben de:)"

...demişim... demiştim... hala diyorum... büyümeyi, büyürken büyüklenmemeyi diliyorum...

Anladıklarım ya da anlatabildiklerim boş biliyorum; sesimi duyanların aklı kadar, anladığı kadar, -belki de hepsinden öte- niyeti kadar varım... Yani herkes kadar:)

Bu yüzden "ben derdimi de üzüntümü de yalnız Allah'a sunarım!" (Yusuf Suresi/86)

Kalanları da burada yazarım:)

Kahve tadında, kahve keyfinde, kahve kokulu... Hatır kıranlara inat, kızdıklarıma susarak, hatır-gönül kırmayan kelimeler dökmek dileğiyle...

Sevgiler...